شريعيه


«شريعيه» از غلاة شيعه و پيرو مردي به نام شريعي بودند. او مي گفت: خداي تعالي در کالبد پنج تن اندر آمد که عبارت اند از: رسول خداصلي الله عليه وآله، علي عليه السلام فاطمه عليها السلام، حسن عليه السلام و حسين عليه السلام.

شريعيه پندارند: اين پنج تن خدايانند و آن را اضدادي است؛ اما درباره آن اضداد اختلاف کرده اند. برخي آن پنج ضد را نيکو شمرند؛ زيرا برتري و ارزش کساني که خداي در آن «حلول» کرد جز به آن اضداد شناخته نشود. عده اي گويند: آن ضدها زشت و نکوهيده اند.

شريعي خودش نيز دعوي «حلول» مي کرد و بعد از او مردي از پيروانش به نام نمير، پنداشت که خدا در کالبد او اندر آمده است.

ابومحمد حسن شريعي از صحابه امام علي النقي عليه السلام و امام حسن عسکري عليه السلام بود و نخستين کسي بود که بعد از شهادت امام يازدهم، دعوي بابيّت کرد و به الحاد و کفر منسوب شد. توقيعي نيز درباره او صادر گشته است. وي در حالي که هيچ گونه صلاحيتي براي منصب نيابت نداشت، چنين ادعا مي نمود. به علاوه بر خداي تعالي دروغ بست و اموري به ائمه عليهم السلام نسبت داد که در شأن آنان نبود و آن بزرگواران از آن امور و نسبت ها بيزار بودند.

توقيعي از سوي حضرت مهدي عليه السلام در لعن او به دست نائب سوم شرف صدور يافت. [1] .


پاورقي

[1] ر.ک: کتاب الغيبة، ص 397؛ فرهنگ فرق اسلامي، ص 254 و 255.