انتظار سازنده، تحرک بخش و تعهد آور، همان انتظار راستيني است که در روايات از آن به عنوان «با فضيلت ترين عبادت» ياد شده است.

از آيات و روايات استفاده مي شود که ظهور حضرت مهدي عليه السلام، حلقه اي است از حلقه هاي مبارزه اهل حق و اهل باطل که به پيروزي اهل حق منتهي مي شود. سهيم بودن يک فرد در اين سعادت، موقوف به اين است که آن فرد، عملاً در گروه اهل حق باشد.

شهيد مطهري رحمه الله مي نويسد:

«در روايات اسلامي، سخن از گروهي زبده است که به محض ظهور امام عليه السلام به آن حضرت مي پيوندند. بديهي است که اين گروه ابتدا به ساکن خلق نمي شوند و به قول معروف از پاي بوته هيزم سبز نمي شوند [؛بلکه] معلوم مي شود در عين اشاعه و رواج ظلم و فساد، زمينه هايي عالي وجود دارد که چنين گروه زبده را پرورش مي دهد. اين خود مي رساند که نه تنها حق و حقيقت به صفر نرسيده است؛ بلکه فرضاً اگر اهل حق از نظر کميت قابل توجه نباشد، از نظر کيفيت ارزنده ترين اهل ايمان اند و در رديف ياران سيدالشهداءعليه السلام». [1] .