در روايات فراواني از پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله و ائمه معصومين عليهم السلام اشاره شده که غيبت حضرت مهدي عليه السلام به دو بخش کوتاه مدت و دراز مدت تقسيم مي شود. (غيبت صغري) (غيبت کبري)

زراره مي گويد: از امام صادق عليه السلام شنيدم که مي فرمود: «اِنَّ لِلْقائِمِ غَيْبَتَينِ يَرْجِعُ فِي اِحداهُما وَفِي الاُخْري لايُدري اَيْنَ هُوَ يَشْهَدُ المَواسِمَ يَري الناسَ وَلايَرْونَهُ»؛ «همانا براي قائم دو غيبت است که در يکي از آنها [به خانواده اش] بر مي گردد و در ديگري معلوم نيست کجاست هرسال در مناسک حج حاضر مي گردد مردم را مي بيند در حالي که مردم او را نمي بينند». [1] .

آن حضرت در روايتي به کوتاه و بلند بودن دو غيبت امام عليه السلام اشاره کرده است: «لِلْقائِمِ غَيْبَتانِ اِحْداهُما قَصِيرَةٌ وَالاُخْري طَوِيلَةٌ الغَيْبَةُ الاُولَي لا يَعْلَمُ بِمَکانِهِ فِيها اِلاَّ خاصَّةُ شِيعَتِهِ وَالاُخْرَي لا يَعْلَمُ بِمَکانِهِ فِيها اِلاَّ خَاصَّةُ مَواليهِ»؛ «براي قائم دو غيبت است: يکي از آنها کوتاه مدت و ديگري دراز مدت». [2] .