«موتور» از نظر لغت به کسي گويند که يکي از کسانش کشته شده؛ ولي خونبهاي او گرفته نشده است. [1] .

در برخي از روايات از حضرت مهدي عليه السلام، به عنوان «موتور بوالده» و يا «موتور بابيه» ياد شده است؛ يعني، کسي که پدرش کشته شده و از خون او مطالبه و خونخواهي نشده است. مراد از «پدر» در اين روايت، ممکن است امام حسن عسکري عليه السلام باشد و ممکن است مقصود امام حسين عليه السلام باشد و يا اينکه جنس پدر است که شامل تمامي ائمه معصومين عليهم السلام باشد.

امام باقرعليه السلام فرمود: «صاحِبُ هَذا الاَمْرِ هُوَ الطَّريدُ الشَّريدُ المَوتُورُ بِاَبيهِ». [2] .

و نيز از آن حضرت نقل شده است: «... المَوتُورُ بِوالِدِهِ...». [3] .

عيسي خشّاب گويد: «به امام حسين عليه السلام گفتم: آيا شما صاحب الامر هستيد؟ فرمود: «لا وَلکِنْ صاحِبُ الاَمرِ الطَّريدُ الشَّريدُ المَوتُورُ بِاَبيهِ المُکَنَّي بِعَمِّهِ...» [4] ؛ خير ولکن صاحب الامر طريد و شريد و خونخواه پدرش و داراي کنيه عمويش مي باشد...».