سهل گويد: «در سال 255 به حضرت عسکري عليه السلام نوشتم: اصحاب ما شيعيان در توحيد اختلاف دارند؛ برخي گويند: او (خدا) جسم است و بعضي گويند: او صورت است. اگر صلاح بدانيد به چاکر خود لطف کنيد و به من بياموزيد آنچه را که بر آن بايد عمل کنيم و از آن تجاوز نکنم.

حضرت به خط خود مرقوم فرمود: از توحيد پرسيدي، در صورتي که از شما بر کنار است (وظيفه شما نيست)! خدا يگانه و يکتا است. نزاده و زاده نشده است. چيزي همتاي او نيست. او خالق است و مخلوق نيست. خداي - تبارک و تعالي - هر چه خواهد از جسم و غير جسم بيافريند و خودش جسم نيست. آنچه خواهد صورتگري کند و خودش صورت نيست. سپاسش بزرگ است و نام هايش مقدس تر از آنکه برايش مانندي جز خود او باشد. چيزي مانندش نيست و او شنوا و بينا است». [1] .