وي عقايد کفرآميز و الحادي داشت که سعي مي نمود آن را در بين عامّه مردم منتشر سازد. محمدبن موسي بن حسن بن فرات نيز اسباب کار او را فراهم و او را تقويت مي کرد. [1] .

ابن فرات از خاندان معروف بنوفرات بود. وي در بغداد و کوفه محدثي معروف بود و به نظر مي رسد نخستين فرد از خاندان بنوفرات است که مقامي در حکومت عباسي به دست آورد. [2] از اينجا نقش حکومت در حمايت و پشتيباني از خطوط انحرافي روشن مي شود. و عقايد نميري در کتاب الغيبة، رجال کشي و فرق الشيعه بيان شده است.

سعدبن عبداللّه اشعري گويد: «محمدبن نصير نميري مدعي بود که پيغمبر است و امام هادي عليه السلام او را مبعوث کرده است. عقيده به تناسخ داشت و معتقد به خدايي امام هادي عليه السلام بود، نزديکي با زنان محارم را جايز مي دانست و عمل همجنس بازي را حلال کرده بود! نميري اين را موجب تواضع، فروتني و تذلل مفعول و لذت و کامراني فاعل مي دانست و مي گفت: خدا هيچ يک از اينها را بر بندگانش حرام نکرده است!» [3] .

طرفداران او قومي بودند که عبادات و شرعيات را ترک کردند و منهيات و محرمات را حلال شمرده، گفتند: دين يهود بر حق است و ما از آنها نيستيم و دين نصارا برحق است و ما ازآنها نيستيم!

سعدبن عبداللّه مي گويد: نميري در آخر عمر بيمار شد و در آن حال مرد. در آن بيماري از وي پرسيدند: جانشين تو کيست؟ او با زبان ضعيف و گرفته اي گفت: احمد؛ ولي کسي نفهميد احمد کيست! به همين جهت اين حرف موجب انشعاب پيروان او شد. عده اي گفتند: مقصود نميري، احمد فرزندش بوده است. جمعي گفتند: احمدبن محمدبن موسي بن فرات است و فرقه اي گفتند: منظور وي احمدبن موسي بن فرات است و فرقه اي گفتند: منظور وي احمدبن ابوالحسين بن بشربن يزيد است. اين انشعاب باعث پراکندگي اتباع او گرديد. [4] .