توهم


برخي در توهّمات فرو رفته، خرد را از دست مي دهند؛ ادعاهاي گزاف بر زبان مي رانند و جمعي نادان را پيرامون خويش گرد مي آورند. براي مثال منابع معتبر تاريخي نشان مي دهد ابودلف محمد بن مظفر کاتب - که ادعاي بابيّت داشت - با اين مشکل روبه رو بود.