در عصر غيبت صغري، سفيران حضرت مهدي عليه السلام سؤالات و درخواست هاي مراجعه کنندگان را در يک ورقه به نوبت مي نوشتند؛ آن گاه جواب آنها - که حداکثر ظرف سه روز صادر مي شد - يک جا مي آمد. گاهي نيز جواب پرسش ها به صورت شفاهي، به نوّاب خاصّ گفته شده و آنان به قلم خود آن را مي نگاشتند و يا به صورت حضوري به سؤال کننده پاسخ مي دادند. در پاره اي از موارد نيز - به جهت مصلحتي که حضرت مي دانستند - اصلاً پاسخي صادر نمي شد. برخي از توقيعات نيز ابتداءً و بدون اينکه در پاسخ به پرسشي باشد، صادر شده است.