حفظ جان امام زمان


نخستين فلسفه، حفظ جان حضرت مهدي عليه السلام به وسيله زندگاني مخفيانه است و خداوند با پنهان ساختن آن حضرت، ايشان را از شرّ دشمنان حفظ کرد.

امام صادق عليه السلام فرموده است: «اِنَّ لِلْقائِمِ غَيْبَةً قَبْلَ اَنْ يَقُومَ اِنَّهُ يَخافُ (وَاَوْمَأَ اِلي بَطْنِهِ يَعني القَتْل)»؛ «همانا براي قائم قبل از آنکه قيام فرمايد غيبتي است؛ چرا که در هراس است (و حضرت اشاره به شکم خودکرد، يعني بيم کشته شدن دارد)». [1] .

البته اين نه به آن معناست که آن حضرت از شهادت و کشته شدن در راه خدا هراس دارد؛ بلکه آن حضرت چون آخرين ذخيره الهي در زمين است و آن حاکميت فراگير و جهاني که در تمامي اديان وعده داده شده، تنها به دست او تحقق مي يابد؛ بنابراين بر خداوند است که به هر وسيله ممکن، او را تا روز موعود حفاظت نمايد و حکمت الهي نيز بر پنهان زيستي او تعلق گرفته است.

و اين پنهان زيستي با ويژگي هاي خاصّ خود، در مورد برخي از پيامبران - هنگامي که بر جان خويش بيم داشتند - اتفاق افتاده بود که مي توان به مخفي شدن پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله هنگام هجرت در غار اشاره نمود.


پاورقي

[1] الکافي، ص 340؛ کتاب الغيبة، ص 329؛ کمال الدين و تمام النعمة، ج 2، ص 342.