" يَخرُجُ السُّفيانِيُّ بِمِئَهٍ وَ سَبعينَ اَلفاً فَيَنزِلُ بُحَيرَه طَبَرِيَّه . وَ يَسيرُ اِلَيهِ المَهدِيُّ (ع) ثُمَّ يُواقِعُهُ هُناکَ . وَ لا تَکُونُ ساعَه حَتّي يُهلِکَ اللهُ اَصحابَهُ وَ لا يَبقي اِلّا هُوَ وَحدَهُ . فَيَاخُذُهُ المَهدِيُّ (ع) فَيَذبَحُهُ تَحتَ الشَّجَرَهِ الَّتي اَغصانُها مُدَلّاه عَلي بُحَيرَهِ طَبَرِيَّه ، ثُمَّ يَملِکُ مَدينَه دِمَشق " .

سفياني با يکصد و هفتاد هزار جنگ جو حرکت مي کند و در کنار درياچه طبريه فرود مي آيد و حضرت بقيه الله (ع) به سوي او حرکت مي کند و در کنار درياچة طبريه بر او مي تازد و در کمتر از يک ساعت همة سپاهيانش هلاک مي شوند و فقط شخص سفياني باقي مي ماند . آنگاه حضرت مهدي (ع) او را دستگير مي کند و در کنار درياچة طبريه در زير درختي که شاخه هايش به روي درياچه بال گشوده سر مي برد و سپس شام را تحت تصرف خود در مي آورد " . (1)

1- بشاره الاسلام صفحه 46 و 192 و 277 ، الحاوي للفتاوي جلد 2 صفحه 160 و الزام الناصب صفحه 201