" اِذا حَکَمَ قائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَّي الله عَلَيهِ وَ آلِهِ ، حَکَمَ بَينَ النّاسِ بِحُکمٍ داوُدَ ، فَلا يَحتاجُ اِلي بَيِّنَه ، فَيُلهِمُهُ اللهُ تَعالي فَيَحکُمُ بِعِلمِهِ ، وَ يُخبِرُ کُلَّ قَومٍ بِمَا استَنبِطُوهُ ، وَ يَعرِفُ وَلِيَّهُ مِن عَدُوِّهِ بِالتَّوَسُّمِ . قالَ اللهُ تَعالي : اِنَّ في ذلِکَ لَاياتٍ لِلمُتَوَسِّمينَ " .

" چون قائم آل محمد (ص) فرمانروا شود ، در ميان مردم به حکم حضرت داود (ع) داوري مي کند ، و نيازي به شاهد و گواه نخواهد داشت . در هر موردي خداوند حکم واقعي را به او الهام مي کند و او بر اساس علم خود قضاوت مي نمايد . و هر قومي را از اجتهاد و استنباطشان خبر مي دهد ، و دوست و دشمن خود را با نشان الهي مي شناسد . چنانکه خداي تبارک و تعالي مي فرمايد(1): " به راستي در آن نشانه هايي است براي هوشمندان ، و به راستي آن هر آينه به راه ثابت است " . (2)

1- حجر : 75
2- ارشاد مفيد صفحه 344 ، الزام الناصب صفحه 57 ، اعلام الوري صفحه 433 و بحار الانوار جلد 52 صفحه 319 و 339