* حديث شماره : 491 *
* زيد بن اسلم از پدرش نقل كرده كه گفت رسول خدا ( ص ) فرمود : " سد " يأجوج و مأجوج گشوده مى شود وآنها بر مردم هجوم مى برند ، چنانكه خداى سبحان فرمود : از هر بلندى مى شتابند " وزمين را مى پوشانند ومسلمانان با پناه بردن به شهرها وقلعه هاى خود ، از آنها فاصله مى گيرند ، وچهار پايان خود را با خود مىبرند ، آنها آبهاى زمين را مىآشامند ، تا آنجا كه برخى از آنها اگر به نهر آبى مىگذرند ، آب آنرا نوشيده و آنرا مىخشكانند بگونه اى كه پس از آنها اگر كسى به آن رودخانه و نهر گذر كند ، مىگويد ، اينجا روزى آب بوده است ، همهء مردم در قلعه و يا شهرى بسر مىبرند ، يكى از آنها ( ياجوج و مأجوج ) مى گويد : اينان اهل زمين بودند كه از آنها فراغت يافتيم ، اينك آسمانيان باقى مانده اند ، فرمود : سپس يكى از آنها نيزه خود را حركت داده و آن را به آسمان پرتاب مى كند ، وآن نيزه در حالى كه آغشته به خون است برمىگردد براى بلا وآشوب ، در اين هنگام خداوند نوعى كرم را در گردنهاى آنها قرار مىدهد كه در گردنهاى آنها رشد مىكنند بدين ترتيب آنها همگى از بين مىروند و از آنها هيچ گونه صدايى شنيده نمى شود ، اينجاست كه مسلمانها مىگويند آيا فردى نيست جان خود را در طبق اخلاص بگذارد و ملاحظه كند اين دشمن چه كرده ؟ فرمود : فردى از آنان كه خود را آماده مرگ مىكند ، پايين مىآيد ومىبيند همهء آنها مرده اند وروى هم انباشته گرديده اند ، فرياد مى زند : اى مسلمانان ، آگاه باشيد ، مژده براستى خداى سبحان شما را از شر دشمنانتان رهانيد ، از اينرو مردم از شهرها وقلعه هاى خويش بيرون آمده و چهار پايان خود را رها مى كنند ، وآنها هم وغمى جز گوشت آنها ( يأجوج ومأجوج ) ندارند ، واز خوردن آنها سير وچاق مى شوند چنانكه از خوردن گياهان استفاده مىكنند " .