|
|
| |
|
چند متن ادبي در مدح و شرح فراق امام مهدي (عج) |
|
| |
|
است. نويسنده با بهره گيري از |
|
| |
|
روايات و دعاهاي واردشده، با نثري ادبي، در 2 |
|
| |
|
گفتار، پس از تشبيه امام زمان به روح |
|
| |
|
بهار، در وصف شخصيت امام زمان سخن مي راند و پس از |
|
| |
|
بيان آتش دروني حاصل از هجران، |
|
| |
|
دوران وصل و ظهور را به توصيف مي کشد. در گفتار |
|
| |
|
دوم، مناجات شعبانيه را زمزمه وصل |
|
| |
|
عاشقان مي نامد و با بيان هر فراز، با خداي خويش |
|
| |
|
گفت وگو مي کند. |
|
