|
|
| |
|
بررسي مباني مهدويت از ديدگاه کلامي در ابعاد نقلي |
|
| |
|
و عقلي است. نويسنده با استناد |
|
| |
|
به روايات شيعه و سني که درباره مهدي موعود (عج) |
|
| |
|
وارد شده، وجود او را امري مسلم |
|
| |
|
دانسته است. وي به ادامه فيض حق پس از رسالت و |
|
| |
|
يکساني متقدمين با متأخرين در |
|
| |
|
استفاده از اين فيض اشاره کرده و لطف پروردگار |
|
| |
|
(قاعده لطف) را از مباني عقلي اثبات |
|
| |
|
مهدويت و وجود انسان کاملي دانسته که در هر عصري |
|
| |
|
محور و مرجع مردم است. |
|
