جواب:
آيهاي كه به اين مطلب اشاره ميفرمايد، آيه نهم دخان است: فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَآءُ بِدُخَانٍ مُّبِينٍ پس منتظر روزي باش كه آسمان، دود آشكاري پديد آورد.
اين آيه شريف در مقام تهديد كساني است كه در شك به سر ميبرند پس اين آيه امر به انتظار قيامت نيست، بلكه نوعي تهديد و وعده به عذاب ميباشد.(بر اين اساس كه يكي از معاني امر، تهديد است / تفسير الميزان، علامه طباطبايي، ج 18، ص 136.)
ولي ما در مورد حضرت مهديغ به انتظار امر شدهايم تا آن جا كه بهترين اعمال انتظار فرج معرّفي كردهاند.
افزون بر اين اگر امر به انتظار قيامت نيز ميشد، با هم منافاتي نداشت، چرا كه در اين صورت، هم انتظار قيامت و هم انتظار فرج حضرت مهديغ هر دو مطلوب بودند و يكديگر را نفي نميكردند و اگر مراد اين است كه ما به لقأاللّه امر شدهايم، و مؤمن انتظار آن را دارد، اين مطلب صحيح است و چنان كه گذشت با انتظار حكومت مهدوي منافاتي ندارد و انسان ميتواند منتظر هر دو باشد و در واقع هر دو از يك مقولهاند.
|
